Een loot, onthaald doch vervloekt, geniet slechts één zekerheid. De ingeblazen adem des levens, een cru vonnis tot sterven. IJdel, is het gedoemde leven, allen wacht hetzelfde verdict. Wat is de bate van het wezen? Waarom voortgaan? Zijn, ter glorie onzer ouders? Wreed is dien zelfzucht! Zopas de vrucht gekomen uit den schoot, is deze reeds veroordeeld ter dood. 24 juni 2018 |
Copyright © 2018 Ron de Leeuw