Mohammedtekenwedstrijd

Omdat je werkelijk alles als beledigend kunt opvatten, is beledigd zijn een subjectief begrip. Sommigen voelen zich beledigd door Zwarte Piet, anderen doordat men op veel plaatsen nog wordt aangesproken met 'dames en heren'. Wat ik ervaar als beledigd is voor anderen wellicht helemaal niet beledigend. Mettertijd hebben wij als samenleving bepaalde normen ontwikkeld waardoor vreedzame coëxistentie mogelijk is. Zo is het de norm om anderen niet te schaden en te allen tijde te betrachten derden niet tot last te zijn. Hierdoor wordt het bijvoorbeeld als onbehoorlijk beschouwd om sterke en extreme meningen niet zomaar te ventileren.

Een aantal onderwerpen zijn zohaast taboe vanwege de frictie die ze teweeg kunnen brengen, denk aan: politiek en religie. Deze twee onderwerpen hebben invloed op onze vrijheid. Vrijheden die zwaar bevochten zijn kunnen sommigen een ware doorn in het oog zijn. Hierdoor is het zelden raadzaam deze onderwerpen te bespreken wanneer je conflicten wenst te voorkomen. Echter, het is ons recht om over alles onze mening te mogen uitspreken. Diverse lieden met tegengestelde meningen gebruiken deze vrijheid wat uiteindelijk polariserend kan werken. Sommigen zullen pleiten voor strenge fascistische leefregels congruent aan hun respectievelijke religie zonder zich te bekommeren om de levensbeschouwing van anderen. Sommigen zullen zich rebels daartegen willen verzetten als een anarchistische antibeweging.

Door de complexiteit van onze samenleving zal een pool altijd een tegenpool treffen. Op een extreme actie volgt een extreme reactie. In deze moderne tijd, van sociale media en snellere communicatiestromen, collectiveren de antagonisten zich gemakkelijker dan ooit tevoren om zodoende een slagvaardiger collectief te vormen. De mohammedtekenwedstrijd is een logisch gevolg van het vrijheidsbeperkende verbod om een religieus figuur te ridiculiseren. Louter doordat sommigen eisen dat hun levensbeschouwelijke overtuiging als exceptioneel dient te worden beschouwd en derhalve automatisch respect afdwingt, noch mag worden bekritiseerd, van eenieder die ermee in aanraking komt.

Eerbied kan en mag niet worden afgedwongen, het is als een cadeau dat wordt gegeven vanuit een welwilligheid gemotiveerd door pacifisme, empathie en minzaamheid. Echter, een sektarische beweging tot een succes maken compleet met devote volgers is geen sinecure. Het is gemakkelijker om pressiemiddelen toe te passen, want het beeld van de alwetende en almachtige abrahamitische godheid mag nimmer worden geschaad. Door deze irrationele eis te eerbiedigen geeft men, wellicht onbedoeld, dat extra gewicht aan die sektarische beweging; kortom: men schraagt het probleem.

Menigeen doet een beroep op het relativistisch vermogen om middels humor en overdrijving de ernst te bagatelliseren. Gebaseerd op gekleurde empirische waarnemeningen stellt men namelijk dat zij die ervoor hebben gekozen zichzelf te voorzien van een bestaan in Nederland, middels bezoldigd werk en door de wetten onzes vaderlands te eerbiedigen, op generlei wijze extremistische overtuigingen erop nahouden. Veelal wijdt men dit aan het voorbijgaan van de tijd waarbij men zich conformeert aan de geldende tijdsgeest. Doch, met geen enige zekerheid valt vast te stellen welke overtuigingen deze lieden in het diepst van hun zijn herbergen. Nochtans vormen zij een gediscrimineerde minderheid en zullen zich niet gemakkelijk hun scherpste overtuigingen laten ontvallen. Echter, wat voor idealen staan zij voor indien zij bij machte waren deze aan derden op te leggen? Uit een studie uitgevoerd aan de Universiteit van Amsterdam (2010) (link: link) blijkt dat ruim 10% van de Nedermoslims zich identificeren met het salafisme en geweld ter bescherming van hunner godsdienst goedkeuren.

Ook de termen gematigd en fundamentalistisch zijn relatief. De terrorist voor de één is de vrijheidsstrijder voor de ander. Onweerlegbaar feit is dat zowel de gematigde als de fundamentalistische moslim beiden hun levensbeschouwing baseren op een premiddeleeuws geschrift, naar verluidt opgetekend door een 40-jarige analfabetische koopman en polygynist met pedofiele neigingen, dat werd gedicteerd door de islamitische godheid. Een geschrift, gelijk het oude testament in de bijbel, gevuld met de weerzinwekkendste teksten, geboden en verboden. Soera's die nog elke dag deel uitmaken van de actieve geloofsbelijdenis van moslims en waarvan geen enkele moslim afstand zal nemen. De mate waarin deze lieden bereid zijn om te handelen naar deze geschriften vormt voor buitenstaanders een houvast om hun devotie en dus hun radicalisering te categoriseren. Echter voor menigeen is het inmiddels een vaststaand punt dat er louter kwaadaardigheid voortvloeit uit georganiseerde en geïnstitutionaliseerde religies. Die overtuiging in combinatie met de absurde eis om respect, welke agressief en desnoods met excessief geweld wordt afgedwongen, leidt tot polarisatie. Een dergelijke mohammedtekenwedstrijd is dan een ludieke middelvinger naar de steen-en-been-klagende moslims en staat in schril contrast met de bloedvergieten aangericht ter bescherming van de islam.