Baudeteskpleidooi

ALEA IACTA EST, dat schoot door mijn hoofd tijdens de verkiezingsavond van de provinciale verkiezingen van 20 maart jongstleden. Thierry Baudet heeft met zijn Forum voor Democratie een monsterzege behaald. FvD heeft in de dagen vooraf aan de verkiezingen bakken met stront over zich uitgestort gekregen. Maar de gierton is kennelijk nu ná de verkiezingen nog steeds niet leeg. Frequent wordt door zowel links als rechts de vergelijking gemaakt met wijlen Pim Fortuyn. Gelijk Fortuyn wordt Baudet bij z'n enkels afgezaagd. Niet zozeer door z'n politieke opponenten, maar door bepaalde media én door heel gewone burgers, zoals u en ik.

De ongekende hardheid acht ik on-Nederlands; welhaast Amerikaans. Zoals gewoon tijdens de campagnes vlogen de verwijten over en weer. Maar wat mij nu wederom verbaast is dat die hardheid niet alleen wordt gebezigd door politici, maar tegenwoordig ook frequenter door doodgewone burgers. De tijd van een beschaafde gedachtewisseling lijkt definitief voorbij te zijn. Behoorlijk wat Nederlanders zijn verworden tot geestdriftige politiekhooligans, waarbij ik me er niet in het minst over zou verbazen indien deze lieden daadwerkelijk met elkaar op de vuist zouden willen gaan.

Reeds geruime tijd was al duidelijk dat FvD goed zou gaan scoren. De peilingen waren een voorbode voor de spreekwoordelijke zondvloed van de verkiezingsuitslag. Het zwaard van Damocles hing dreigend boven de gevestigde orde. De enige vraag die míj echt interesseerde was, 'hoeveel zetels gaat FvD in de Eerste Kamer bezetten?' De Eerste Kamer, ook wel de senaat genoemd, is namelijk de zeef van onze regering. Elk wetsvoorstel dat is aangenomen in de Tweede Kamer gaat ter goedkeuring door naar de senaat. De heren en dames senatoren hebben ruimschoots hun nut bewezen. Diverse draken van wetsvoorstellen hebben zij vakkundig de nek omgedraaid. De Eerste Kamer is dus van een niet te onderschatten belang. Niet voor niks dat de partijen zo groots inzetten op deze verkiezingen.

Ten tijde van de campagnes zien we dan ook veel drama in de media. Politici draven gedwee op in talloze televisieprogramma's om weer even hun porum te laten zien. Aldaar, worden ze geroosterd met vervelende en uiterst ongemakkelijke vragen. Ze mogen in de camera pitchen, dat is een toespraak houden van maximaal één minuut. Ze gaan in debat met collegae, liefst met dier uiterste opponenten want dat zorgt voor goede televisie én de politici kunnen hun partijstandpunten nog extra toelichten. De debatten aan de vooravond van de verkiezingen worden strak geleid door de debatleidster. Met veel gevoel voor sensatie wordt gemeld dat er nog slecht één minuut is voor een laatste standpunt, dan mag de opponent weer met veel gevoel voor drama een tegenargument ventileren. De vorm prevaleert boven de inhoud. De politici kunnen niet anders dan meegaan in deze theatrale waanzin van oneliners en retorische armoede. Ze moeten immers de aandacht van de kijker, de kiezer, vangen want Nederlanders vergeten ongelooflijk snel. Dit is een zegen én een vloek. Neem D66, zij profiteren van die vergeetachtigheid, de collectieve verontwaardiging en boosheid over het versneld afschaffen van het raadgevend referendum in juli 2018 is men eigenlijk alweer vergeten. Maar de lijsttrekkers vergeten we ook weer vrij snel. Daarom hebben zij media-aandacht nodig, ze moeten zich als een oorwurm in uw hoofd vastzetten omdat u anders op de verkeerde partij stemt.

Nu zult u wellicht verwachten dat het theater voorbij is na de verkiezingen. Dit klopt tot op zekere hoogte. De politici maken zich klaar voor de spelersselectie, oftewel de vorming van een coalitie. Hier houdt het meestal ook op voor de burgers, die zich dan meestal weer op hun alledaagse beslommeringen richten. Maar niet deze keer! Want FvD is een luis in de pels van de gevestigde orde, wat in Hilversumse kringen gelijk wordt gesteld met übersappig nieuws. De media draaien volle diensten met betrekking tot de berichtgeving over FvD. Zowat elke hersenscheet die Baudet ooit heeft geuit en die op beeld of band staat wordt op de snijtafel van de criticus geanalyseerd en bekritiseerd. Hij is inmiddels gebrandmerkt als misogynist, racist en fascist; bespot als het debiele broertje van Hitler.

Over Baudet kan men wel wat zaken opmerken. Hem kan een zekere flair van elitisme en extravagantie niet worden ontzegd, hij heeft uitspraken gedaan die opmerkelijk zijn te noemen. Maar is hij daadwerkelijk direct een misogynist wanneer hij een onhandige opmerking maakt over de ambitie van vrouwen? Was het niet eerder onnadenkende studentikoze barpraat van een toentertijd onervaren politicus?

Is Baudet ook meteen een racist wanneer hij een uitspraak van Yernaz Ramataursing, toentertijd de 3e op de lijst, over verschillende IQ's per volk niet veroordeelt? Het ging hier over een lekeninterpretatie van een internationaal IQ-onderzoek uitgevoerd door de Brit Richard Lynn en de Fin Tatu Vanhanen. Veel kan worden gezegd over deze materie maar hieruit blijken mijns inziens geen kwade intenties. Overigens wordt in het gewraakte onderzoek met geen woord gerept over ras, de indeling is per nationaliteit. Ramautarsing heeft uitdrukkelijk afstand genomen van een verband tussen ras en IQ. Baudet heeft in februari 2018 aangegeven dat FvD geen onderscheid wenst te maken op basis van afkomst en dat het beleid van FvD niet is gestoeld op het door Ramautarsings geciteerde onderzoek.

Men is tegenwoordig heel gemakkelijk verontwaardigd en beledigd. Terwijl het juist om de intentie zou moeten gaan. Het is ons allemaal wel eens gebeurd dat iets wat we willen zeggen, onbedoeld, nogal rottig uit de bek komt zetten. Baudet en de zijnen moeten continu op hun tenen, over eierschalen lopen. Want 's lands deugmensen en de gedachtepolitie wegen elk woord op een gouden schaaltje. Dat FvD niet de schandalige partij is zoals wordt beweerd door haar criticasters, ligt in het feit dat niet dagelijks krantenkoppen zo groot als chocoladeletters de voorpagina's vullen met de ene na de andere schandalige uitspraak.

Maar er is nog een probleem. Dit is de polarisatie van de wereld. Het is niet een louter Nederlands probleem. Thans is het overal: 'wij' en 'zij'. De retoriek die wordt gebezigd is toxisch. Het politieke spectrum wordt gereduceerd tot enkel 'links' en 'rechts'. Tot mijn spijt, moet ik constateren dat hieraan wordt meegewerkt door de politiek georiënteerde media en onderwijsinstellingen. Het narratief is inmiddels zover gereduceerd dat 'links' in de regel wordt geassocieerd met 'progressief' en dat is dus supergoed. 'rechts' wordt per definitie geassocieerd met 'conservatief' en dat is eigenlijk altijd erg slecht. Rechtse media en politici worden vrij snel bestempeld als antisociaal, terwijl de linkse media ongestoord kunnen voortgaan en de linkse politici worden geïconiseerd als de verlossers; getuige de bijnaam: de Jessias. Maar wanneer u een onconventionele mening hebt met betrekking tot een sociaal thema, uw goed recht, dan dient u zich er van te vergewissen verdraaid goed op uw woorden te letten want voordat u het weet wordt de vergelijking gemaakt met die beruchte antisemitische, mislukte, Oostenrijkse schilder die het ver heeft geschopt in de Duitse politiek van de jaren '30 in de 20e eeuw.

De polarisatie heeft het politieke debat verhard. Het heeft van politiek betrokkenen fanatische politiekhooligans gemaakt. Hierbij wordt geen middel geschuwd om de opponent te belasteren. Wat mij opvalt is dat links hierin excelleert. Tot mijn schaamte gaat 'mijn eigen links' voor gemakkelijk scoren, door op de man te spelen in plaats van goede tegenargumenten te geven. Ik wil bijna spreken van poging tot karaktermoord.

Voormalig advocaat en schreeuwlelijk Prem Radhakishun roept letterlijk, op de vooravond van de verkiezingen, in het VARA-programma De Wereld Draait Door dat FvD bestaat uit idioten en dat iedereen die stemt op de partij ook idioot is. Hem wordt geen strobreed in de weg gelegd, geen kritische noot is afgegeven. Politicoloog Matthijs Rooduijn, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, is gevraagd door de redactie van NPO's Nieuwsuur om 'moeilijke' woorden uit Thierry's overwinningsspeech te duiden en hij stelt sans gêne dat de uitspraak 'onze boreale wereld' dient te worden gelinkt aan de typerende rechts-radicale retoriek van blank-supremacisten. Corné Hanssen, docent Arabisch, Berberologie en islamologie aan de Universiteit van Utrecht vraagt op zijn Facebook "Volkert, waar ben je?" Eerdaags na de beschieting van 18 maart in een tram op het 24 Oktoberplein te Utrecht waarbij nota bene drie onschuldigen het leven hebben gelaten na wat waarschijnlijk een haatdaad lijkt te zijn. Dit heet demoniseren, een andere term kan hier niet aan worden opgehangen.

Om iemand te kunnen demoniseren moet je hem/haar eerst deantroperen, oftewel dehumaniseren. Mensen blijken hiertoe erg goed in staat te zijn. Zolang je de mens maar niet meer ziet in je opponent kun je, gelijk de bewaarders in het Stanford-gevangenisexperiment, je empathie laten varen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een lone wolf wordt geïnspireerd om het 'gevaar' te elimineren. 6 mei 2002 staat nog bij menigeen vers in het geheugen gegrift. Deze linkse fatwa moet stoppen.

Heel graag wil ik weer zien dat links én rechts elkaar enkel verbaal bestrijden in neerlands raadzalen, provinciehuizen, in de senaat en de Tweede Kamer. Dat men de inhoud laat prevaleren en niet meer op de man speelt. Dat is namelijk te gemakkelijk scoren, het is niet fair naar de kiezer en uiteindelijk is het een absolute sabotage van onze democratie.